Priştine’de “Yeni Hayat” Derneği’nin kurulması ile ilgili günümüze kadar muhafaza edilen yazılı belgeyi, Üsküp’te yayınlanan “Birlik” gazetesinin 01.9.1951 tarihli sayısında derneğin kurulması ile ilgili yayınlanan haber oluşturmaktadır. Kurulan “Yeni Hayat” Derneği ilk Başkanı görevine Remzi Süleyman, Sekreter görevine Selahettin Kelmendi ve veznedar görevine Niyazi Kursan seçilmiştir. (01 Eylul 1951 yilinda “Birlik” gazetesinde yayinlanan bir yazi) “Yeni Hayat” Derneği’nin ilk başlamaya çalıştığı günlerde belediyenin yetkili makamları tarafından kendisine Priştine eski çarşısında bulunan Hacı Yakup Efendinin evinin üst katı tahsis edilmişti. Aslında bu ev kiralanarak derneğin çalıştığı bir mekan halini almıştır. Priştine çarşısı içinde olan iki katlı bu ev Osmanlı döneminde inşaa edilmiş olup üçüncü mileniyuma ayak bastığımız 2001 yılına kadar ayaktaydı. Ancak bu tarihten sonra köklü bir onarımdan geçerek üç katlı bir iş yerine dönüşmüş bulunmaktadır. Şöyle ki “Yeni Hayat” derneğinin ilk faaliyetlerini sürdürdüğü binanın dış cehpeden görünüşü günümüzde sadece fotograflarda kalmıştır. Her ne kadar bu mekan bir dernek çalışması için elverişli olmasa dahi ilk günlerde dernek binası bir arı kovanını andırıyordu. “Yeni Hayat” Derneğinin ilk günlerdeki faaliyetlerinin tanığı olan Şükrü Zeynullah adlı üyenin anlattığına göre, dernekte ilk kurulan şarkı ve müzik gruplarına üye ve dernekseverlerden o kadar çok ilgi varmış ki saat 18’de başlayan provalara katılabilmek için insanlar bir saat önceden gelip yer kapma gayreti içindeymiş. Dernek yöneticileri ise bu aşırı ilgi yüzünden perovaları izleyebilecek kişilerin sayısını sınırlandırmak zorunda kalmış. O dönemlerde kullanılan inşaat tekniklerine göre evlerin ikinci katları direkler üzerine ahşapın döşenmesi ile yapıldığına göre aşırı sayıda üyenin dernek salonuna girmesi sonucu bu ahşap bölümün çökme tehlikesi mevcutmuş. Buna rağmen üyelerin birçoğu ve dernek severler salon pencerelerinden gelen müzük ve şarkı sesleri ile yetinerek bina önünde prova saatlerinde kalabalık sayıda toplanmayı gelenek haline getirmişlerdi.